Liczyłem na subtelniejsze nawiązania do oryginału braci Grimm. Film okazał się niestety przeniesieniem znanej opowieści niemal 1:1. Efekt wyszedł w moim odczuciu nużący. Nieustannie łapałem się na oczekiwaniu, kiedy pojawi się wątek z macochą, kiedy Śnieżka pozna krasnoludki, kiedy pojawi się jabłko etc.

Cieszyło mnie natomiast uwzględnienie przez reżysera w opowiadanej historii sporego ładunku okrucieństwa znanego z Baśni braci Grimm. Szczególnie postać macochy, która moim zdaniem jest najciekawszą osobą tego melodramatu. Jej pozy do zdjęć, noszenie strojów w ciemnych kolorach, oziębły uśmiech - okrutne piękno może zachwycić. Reszta bohaterów niczym specjalnym się nie wyróżnia. Ckliwy wątek z ojcem zajmujący o wiele za długo czasu. Po macoszemu potraktowana relacja z "księciem". Brak happy endu, który byłby przeciwwagą dla wcześniej ukazywanego zła. Trochę szkoda, że konwencja baśni nie została wykorzystana przez reżysera w całości.

Od strony wizualnej i muzycznej Śnieżka nie jest niczym nowym ani odświeżającym (w porównaniu z Artystą). Ot, ciekawostka filmowa. Zapewne znajdzie swoje miejsce wśród kinomanów, ale nie sądzę, aby stała się czymś "kultowym" (w przeciwieństwie do wspomnianego Artysty). Najbardziej spodobał mi się szybki montaż w rytmice muzyki flamenco. Moim zdaniem to najmocniejsza strona filmu.

Kończąc swój wywód, chciałbym rzec coś o korridzie. Wiem, że to zjawisko kulturowe mające w Hiszpanii sporą tradycję, ale dla mnie to akt zwykłego bestialstwa. Wiem, że miało to służyć uwypukleniu okrucieństwa świata, ale z drugiej strony, bohaterka równie dobrze mogłaby pracować w rzeźni i dokonywać rytualnego uboju. To samo bezsensowne działanie przysparzające cierpienie zabijanemu zwierzęciu. Tytułowa bohaterka wcale nie zaskarbiła sobie mojej sympatii, decydując się zostać toreadorem.