Niestety widać że film został mocno pocięty i reżyserowi nie zawsze udawało się utrzymać to wszystko w kupie. Chwilami aby połączyć wątki trzeba więcej się domyślać niż zobaczymy na ekranie (Jak Prymus domyślił się że za śmiercią Cichego i Kobry stoi prokurator skoro nigdy się nie spotkali? Dlaczego Chmielewski tak po prostu oddaje teczkę Prymusowi? Dlaczego na końcu kiedy ten mu dziękuje Chmielewski mówi że to dla niego inwestycja? Skąd w ogóle ten dialog? Co się w ogóle stało ze Skorpionem i Biedroną?). Początkowo myślałem że to po prostu wina scenariusza ale czytając o filmie dowiedziałem się że początkowo był o wiele dłuższy i niestety da się to odczuć. Aktorstwo też niekoniecznie stoi na wysokim poziomie, a to że akurat kiedy chcieli przeszmuglować pluton i nagle na granicy zainstalowali wykrywacze promieniowania (sić!) to już bezpardonowe pójście na skróty (może postawili je na zlecenie prokuratora a może nie, patrz zarzuty wyżej). Ale mimo tego film broni się (szczególnie u widza urodzonego w latach 80) niepodrabianym klimatem i dialogami (nawet jak nie oglądałeś tego filmu to wiesz co masz powiedzieć jak na kradzieży złapią cię za rękę). W ogóle pierwsze 50 minut filmu to naprawdę dobra opowieść o porządnym chłopaku, który stawia swoje pierwsze kroki w świecie gangsterskiego El Dorado jakim była Polska świeżo po transformacji. Taka filmowa realizacja mniej lub bardziej skrytych szczeniackich marzeń o byciu twardzielem z miasta. Później już niestety trochę więcej zgrzytów które opisałem na początku. Summa summarum nie jest to arcydzieło polskiego kina lat 90 ale na pewno niezły film. Może dla niektórych kultowy, ale dla mnie na pewno niezły.