Jedna z nielicznych autentycznych perełek z bardzo chudych dla polskiego kina lat - świetne aktorstwo (Rybicka - szacun!), bardzo dobre zdjęcia, takaż muzyka i kilka lirycznych możnaby rzec momentów. Historyjka bardzo prosta, ale, cóż, życiowa (niestety) i opowiedziana z poruszającą delikatnością, bez epatowania nędzą...
więcejrównież Natalia Rybicka, młoda aktoreczka stworzyła wyraźistą postać. Film podejmuje ciekawe tematy: biedy z którą borykaja się miliony Polaków nie tylko w tzw przez "warszafke" Polsce B( podkarpackie, podlaskie, lubelskie, świętokrzyskie), bieda nie jest tu kontestowana jako główny temat fabuły, a stanowi tylko jej...
więcejJeżeli dobrze zrozumiałem to Matuszek chciał tylko pomóc rodzinie i mimo swojej bezpłodności podał się za ojca. Natomiast scena w której Iwona mówi, że ma tajemnice ze swoim ojcem.. świadczyłaby, że to ojciec spał z własną córką?
oglądam któryś raz ten film i nie mogę zrozumieć dlaczego wszyscy faceci, poza Zamachowskim i drugim aktorem, z którym widuje się Figura w filmie, tak się gapią na tę córkę, jakby myśleli tylko o jednym z nią w roli głównej. dziewczyna do najbrzydszych nie należy, ubiera się zwyczajnie, nie wyzywająco. nie chce mi się...
więcejBardzo dobra rola Figury. Zawsze grała idiotki, a tu musiała zagrać styraną pracą kobietę z zapyziałej prowincji. Ciekawa odmiana.
Dobry ale Polski a te dwa wyrażenia raczej w Polskim kinie rzadko idą w parze (dobrze wiemy dlaczego) ale nie tym razem! Zamachowski, Figura oraz Rybicka cała trójka świetnie oddała ducha tego nieco smutnego obrazu. Osobiście najbardziej podobała mi się rola Zamachowskiego kiedy przypomnę sobie jego rolę w Czasie...
choć opowiadanie Olgi Tokarczuk, na podsatwie którego powstał film, zdecydowanie lepsze. Bardzo ciekawa i dobra jednocześnie rola Figury.
a gra Katarzyny Figury niezwykle prawdziwa i emocjonalna. Temat, jaki film porusza jest przygnębiający, jednak walka jaką toczy matka o zachowanie jakiejkolwiek normalności jest piękna. Zazwyczaj nie zachwycam się filmami tego typu, męczy mnie ten "ćiężki polski żywot", ale w tym wypadku daję uczciwe 7.
Zaskakująco dobry, kameralny, ascetyczny w środkach dramat psychologiczny.
Do bólu prawdziwy, nie operujący fałszem, zręcznie mieszający ponurą historię osadzoną na przykrytych śniegiem peryferiach, ze scenami stricte komediowymi (rewelacyjna scena w sklepie !!).
I nawet jeśli czasami Brylski nie bardzo wie jak...